Moeder en kind scheiden

In de reguliere (óók biologische) melkveehouderij wordt het kalfje na de geboorte direct van de moeder gescheiden. De vrouwtjes worden eerst een paar jaar melkkoe en daarna vlees, mannetjes gaan meteen door naar de vleesfabriek. Maar, bij Kalverliefde doen ze het anders: de kleintjes mogen lekker langer bij hun mama blijven. Hoe lang? Lekker langer.

Langer

Dat het vrolijke pak helemaal leuk op je ontbijttafel staat is natuurlijk mooi meegenomen, maar de woordkeuze in de slogan die de menselijke koemelkdrinker een goed gevoel moet geven, laat te wensen over als het gaat om feiten en cijfers:

Op zoek naar meer duidelijkheid hierover las ik op de website van Kalverliefde dat deze woorden echter zorgvuldig waren gekozen, want:

"Als we zouden zeggen “Kalf blijft bij de koe” zou dat niet de werkelijkheid reflecteren."

De werkelijkheid is namelijk dat ze alsnog na 2,5 - 3 maanden gescheiden worden. En omdat dat toch nét effe iets langer is dan direct scheiden, noemen ze het dus 'langer'. Echter staat er wel de toevoeging 'biologische kalf-bij-koe melk', terwijl dit niet de waarheid weerspiegelt aangezien ze in een natuurlijke situatie ongeveer een jaar samenblijven.

Stierkalfjes worden kalfskroketjes

Ook kwam ik te weten dat voor de mannetjes sowieso met een andere maat gemeten wordt. Op de website staat het volgende in een uiterst vrolijk, bijna kinderlijk lettertype te lezen:

"We streven ernaar dit ook 2,5 tot 3 maanden te doen, maar als er niet genoeg ruimte is, dan houden we een minimum van 35 dagen aan. De stierkalfjes kunnen uiteraard geen melk geven. Zij worden dan ook grootgebracht voor hun vlees."

Dit roept alleen maar meer vragen op. Want wat houdt 'streven' in? En hoeveel ruimte is 'genoeg' ruimte? In principe kunnen de stierkalfjes dus al na net iets meer dan een maand op transport. Om na een kort en waardeloos leven alsnog in een kalfskroketje te veranderen. Dan hebben ze het ook nog over 'grootbrengen'. Natuurlijk wordt hier gedoeld op een leeftijd waarbij het economisch optimale gewicht van het jonge dier bereikt is, niet op de levensverwachting die onder natuurlijke leefomstandigheden zou gelden.

Teksten onder de loep

Als we de teksten op de website -waar ogenschijnlijk meer zorg aan wordt besteed dan aan de dieren in kwestie- verder onder de loep nemen, kunnen we concluderen dat het bol staat van suggestie, subjectiviteit en eufemismen. Zomaar enkele voorbeelden:

"...neem dan Kalverliefde melk, want dan weet je zeker dat de koeien en de kalfjes een fijn leven hebben gehad..."
"...relatief weinig koeien per hectare..."
"...ze mogen ook lekker veel de wei op…"

Zeker weten, veel en fijn. Als ik als consument meer dan twee euro moet neerleggen voor een liter van deze melk, neem ik hier dan genoegen mee? Of ga ik voor echte zekerheid voor minder dan de helft van het geld? Een pak sojamelk van een willekeurig huismerk kost nog niet eens de helft en bij de totstandkoming blijven koetjes en kalfjes zéker gespaard.

Een fijn leven?

Dat deze vredelievende herkauwers dan niet direct na de geboorte in een éénkalfs iglo worden gepropt, een baal hooi over hun nog kletsnatte koppie gegooid krijgen en met kunstmatig melkpoeder in leven worden gehouden, kan je met een beetje goede wil zien als een fijn leven voor het dier. Maar als je er echt over nadenkt is het slechts net iets minder erg dan het lot dat hun miljoenen gevlekte soortgenootjes in de reguliere veehouderij ten deel valt.

Kalfjes in iglo boxen

Van uitstel komt afstel

Mensen veranderen over het algemeen niet graag of makkelijk. Vasthouden aan wat we gewend zijn is mens eigen. Noodzakelijke veranderingen die ten goede komen aan mens, dier en milieu kunnen volgens sommigen dus maar beter in kleine stapjes geïntroduceerd worden. Want elk stapje is er één, toch? En dat is nu precies het gevaar van dit soort zachte heelmeesters: ze maken stinkende wonden. En niet alleen op overbelaste uiers. Het geweten van consumenten wordt gesust met het idee dat we al hartstikke goed bezig zijn, en de urgentie om de volgende stap te nemen naar écht diervriendelijke en duurzame opties zoals plantaardige melk wordt onder het mom van dit idee vaak uitgesteld. Met als voordeel voor de fabrikant dat die 'zijn' pakken melk des te langer kan blijven verkopen.

De kleurrijke melkpakken van Kalverliefde weerspiegelen vreugde en vrijheid.

Marketing

Bij het merk Kalverliefde wordt gebruikgemaakt van een van de machtigste hulpmiddelen op economisch en psychologisch gebied: marketing. Dit is nodig om een product in de markt te zetten en bekendheid te geven ten behoeve van de verkoop ervan. Hierbij wordt meestal geappelleerd aan onbewuste verlangens en wensen van het publiek, niet zozeer aan de specificaties van het product zelf. Ga maar na: het idee van vrijheid, status en onafhankelijkheid verkoopt nou eenmaal beter dan de technische gegevens van een motorblok. De belofte van een slank en fit lichaam spreekt meer tot de verbeelding dan de ingrediëntenlijst van een pak crackers.

Zo ook is Kalverliefde slechts een idee. Het eigenlijke product blijft moedermelk, bedoeld voor haar kalf. Het hele concept van vreugde, vrijheid en liefde voor de kalveren dat er omheen bedacht is, is precies dat: een bedacht concept om een onethisch product te kunnen blijven verkopen in een tijd waarin consumenten steeds bewuster worden van het dierenleed en de milieuvervuiling die erachter schuil gaat. • 

Feiten & cijfers

• Er zijn in Nederland 15.000 melkveehouders.
• Daarvan werken er 45 volgens de methode 'kalf langer bij koe'.
• Nederland telt rond de 1,7 miljoen melkkoeien.
• 25% van de melkkoeien komt nooit buiten.
• Een koe in de melkveehouderij moet ieder jaar een kalfje baren om melk te kunnen geven.
• In de natuur blijft een kalf ongeveer een jaar bij zijn of haar moeder.
• In de reguliere én biologische melkveehouderij wordt het kalf vrijwel direct na de geboorte van de moeder verwijderd en in een eenling box of iglo gezet.
• De pasgeboren kalfjes worden gevoed met kunstmelk i.p.v. moedermelk.
• Van de moederkoe wordt zo'n 9.200 liter melk per jaar / 30 liter per dag afgetapt.
• Een melkoe gaat naar de slacht zodra haar melkproductie afneemt. Dit is meestal rond haar 6e levensjaar. In de natuur kunnen ze 20 worden.
• De moedermelk die koeien produceren is in de loop van de tijd van samenstelling veranderd om het een betere voedingswaarde voor mensen te geven. Hierdoor is de voedingswaarde voor het kalf niet meer optimaal.
• Naar aanleiding van een klacht van dierenwelzijnsorganisatie Bite Back heeft de Reclame Code Commissie geoordeeld dat de verpakking van Kalverliefde onduidelijke voedselinformatie bevat die in strijd is met EU-wetgeving en de Nederlandse Reclame Code. 

Links

• Bite Back: Verpakking Kalverliefde in strijd met EU-wetgeving, aldus Reclame Code Commissie
• Keuringsdienst van waarde: Aflevering Kalverliefde
• Wakker Dier Keurmerken en labels voor zuivel